Perê Dû û Bêhna Kebaba n

Xizanek di kêleka dikana kebabfiroş de derbas dibu. Kebabfiroş goşt li şîşan dixist û li ser rûyê agir dipijand. Bêhna goştê sorkirî li hewa belav dibu. Ji bona ku mêrê xizan û bêçare birçî bu û perê wî jî tunebu ku kebabê bixwe, perçeyek nanê hişk ji kîsê xwe derxist û ber bi ruyê duyê kebabê ve girt û xiste devê xwe xwar. 

Bi vî awayî çend perce nanê hişk xwar û paşê xwest ji wir here. Lê kebabfiroş bi lez û bez ji dikanê derket û bi destê wî girt û got: "Tu di ku de ve diçî, perê duyê kebabên ku te nanê we pê ve dabu bide!"

Tewafuqen di wê hengamê de Mela Nisreddîn di wir de derbas dibu û ji vê buyerê re bu şahid. Dîd ku zilamê bêçare feryad û fîxan dike. Mela Nisreddîn ji kebabfiroş xwest ku zilamê bêçare berde lê kebabfiroş doza perê duyê kebabê kir. 

Dilê melê ji bo zilamê bêçare şewûtî û çû ber kebabfiroş  sekinî û got: "Vî mirovê bêçare serbest berde bila here, ezê perê duyê kibaba ku xwarî bidim te."

Kebabfiroş qebul kir û zilamê feqîr serbest berda. Piştî ku zilamê xizan çu, mela ji bêrîka xwe çend perê hûr derxist û avête ser rûyê erdê, çingînî bi pera ket û ji kebabfiroş re got: "Ev dengê pera heqê duyê kebaba te ye  Here bijmêre û heqê xwe bigre."

Kebabfiroş bi sosret li mela mêzekir û got: "Ev çi ûsulê pere dayînê ye ya evdê Xweda?"

Mela Nisreddîn got: " 

Başe can, Ew kesên ku dixwazin duyê kebabê û bêhna kebabê bifroşin Ez jî heqê wan bi dengê pera didim wan!"

 فقیری از کنار دکان کباب فروشی می گذشت. مرد کباب فروش گوشت ها را در سیخ ها کرده و به روی آتش نهاده باد می زد و بوی خوش گوشت سرخ شده در فضا پراکنده شده بود. بیچاره مرد فقیر چون گرسنه بود و پولی هم نداشت تا از کباب بخورد تکه نان خشکی را که در توبره داشت خارج کرده و بر روی دود کباب گرفته به دهان گذاشت.

او به همین ترتیب چند تکه نان خشک خورد و سپس براه افتاد تا از آنجا برود ولی مرد کباب فروش به سرعت از دکان خارج شده دست وی را گرفت و گفت:کجا می روی پول دود کباب را که خورده ای بده.

از قضا ملانصرالدین از آنجا می گذشت جریان را دید و متوجه شد که مرد فقیر التماس و زاری می کند و تقاضا می نماید او را رها کنند. ولی مرد کباب فروش می خواست پول دودی را که وی خورده است بگیرد.

ملا دلش برای مرد فقیر سوخت و جلو رفته به کباب فروش گفت: این مرد را آزاد کن تا برود من پول دود کبابی را که او خورده است می دهم.

کباب فروش قبول کرد و مرد فقیر را رها کرد. ملا پس از رقتن فقیر چند سکه از جیبش خارج کرده و در حال که آنها را یکی پس از دیگری به روی زمین می انداخت به مرد کباب فروش گفت: بیا این هم صدای پول دودی که آن مرد خورده، بشمار و تحویل بگیر.

مرد کباب فروش با حیرت به ملا نگریست و گفت: این چه طرز پول دادن است مرد خدا؟

ملا همان طور که پول ها را بر زمین می انداخت تا صدایی از آنها بلند شود گفت: خوب جان من کسی که دود کباب و بوی آنرا بفروشد و بخواهد برای آن پول بگیرد باید به جای پول صدای آنرا تحویل بگیرد.

دریافت اپلیکیشن از لینک